อมตะ ไรเตอร์ อวอร์ด ครั้งที่ 4

“นักเขียนอมตะ” คนที่ 4 ประจำปีพุทธศักราช 2551

ด้วยจุดมุ่งหมายเพื่อยกย่อง นักเขียนไทยที่มีความสามารถให้ปรากฏ และเป็นกำลังใจแก่นักเขียนผู้สร้างสรรค์ผลงาน ที่มีคุณค่าอันควรแก่การนำเสนอเพื่อเผยแพร่ชื่อเสียงสู่สังคมไทยและสากล หลักเกณฑ์ในการพิจารณารางวัล “นักเขียนอมตะ”

1. เป็นนักเขียนสัญชาติไทย มีชีวิตอยู่ในวันที่ทำการเสนอชื่อ
2. มีผลงานตีพิมพ์เป็นภาษาไทยเป็นระยะเวลาไม่น้อยกว่า 20 ปี
3. ผลงานเขียนดังกล่าวต้องมีคุณค่าสร้างสรรค์สังคมและมวลมนุษยชาติ

รางวัล “นักเขียนอมตะ” จึงถือเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศซึ่งเปี่ยมด้วยคุณค่าและ มาตรฐาน คงไว้ด้วยความศักดิ์สิทธิ์ อิสระ และเชิดชูประวัติแห่งผู้อุทิศตนที่ทุ่มเทสร้าง ผลงานผู้ได้รับรางวัล “นักเขียนอมตะ” จะได้รับเงินสนับสนุน 1,000,000 บาท (หนึ่งล้านบาทถ้วน) พร้อมเหรียญทองคำแกะสลักรูป “นางอินทร์” ต้นตระกูลกรมดิษฐ์ และใบประกาศเกียรติคุณ

มูลนิธิอมตะได้จัดตั้งคณะกรรมการคัดสรรเพื่อพิจารณามอบรางวัลให้แก่นักเขียน เป็นประจำทุกปีอย่างต่อเนื่องโดยมีประธานกรรมการ ในการคัดสรรคือ ศาสตราจารย์ คุณหญิงแม้นมาส ชวลิต ในปี พ.ศ. 2551 การพิจารณารางวัล “นักเขียนอมตะ” ดำเนินมาจนถึงปีที่ 4 โดยนักเขียนอมตะท่านแรกคือ นายศักดิชัย บำรุงพงศ์ หรือนามปากกา “เสนีย์ เสาวพงศ์” ได้รับรางวัล “นักเขียนอมตะ” ประจำปี 2547 ต่อมาคือ นายโรจ งามแม้น หรือนามปากกา “เปลว สีเงิน” ได้รับรางวัล “นักเขียนอมตะ” ประจำปี 2548 และท่านที่สามคือ อาจารย์โกวิท เอนกชัย หรือ “เขมานันทะ” รางวัล “นักเขียนอมตะ” ประจำปี 2549-50 ในปีนี้ มูลนิธิอมตะได้จัดตั้ง คณะกรรมการคัดสรรเพื่อพิจารณามอบรางวัล “นักเขียนอมตะ” ดังมีรายนามต่อไปนี้

คณะกรรมการมีมติเป็นเอกฉันท์พิจารณารางวัล “นักเขียนอมตะ” ประจำปีพุทธศักราช 2551 ให้แก่ นายสมบัติ พลายน้อย (ส. พลายน้อย)

มูลนิธิอมตะจะจัดให้มีพิธีมอบรางวัลแก่ “นักเขียนอมตะ” คนที่ 4 ในวันที่ 22 มกราคม 2552 ณ ที่ทำการมูลนิธิอมตะ โดยมี ฯพณฯ อานันท์ ปันยารชุน อดีตนายกรัฐมนตรี เป็นประธานในพิธีมอบรางวัล

นายสมบัติ พลายน้อย

เกิดวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2472 ที่อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

ภรรยาชื่อ นางจงกล พลายน้อย มีบุตรชาย 1 คน

ประวัติการศึกษา

• ชั้นประถมศึกษาที่โรงเรียนประชาบาล วัดประดู่ทรงธรรม
• ชั้นมัธยมศึกษาที่โรงเรียนอยุธยาวิทยาลัย
• ประกาศนียบัตรประโยคครูพิเศษประถม (พ.ป.)

ประวัติการทำงาน

รับราชการครั้งแรกเป็นเสมียนสรรพากร และเปลี่ยนอาชีพไปรับราชการครูเป็นเวลา 5 ปี สนใจเขียนหนังสือมา ตั้งแต่ครั้งเรียนชั้นมัธยมศึกษา โดยได้สมัครเรียนวิชาการประพันธ์และการหนังสือพิมพ์ทางไปรษณีย์ ของอาจารย์ เปลื้อง ณ นคร นายสมบัติเริ่มเขียนสารคดีอย่างจริงจังนับแต่นั้นมา

ในขณะที่รับราชการครูอยู่นั้น อาจารย์เปลื้องได้เชิญให้มาทำงานด้านวารสารของกระทรวงศึกษาธิการหลายฉบับ มีผลงานเขียน ประเภทบทความ บทละคร สารคดี และเรื่องสั้นพิมพ์เผยแพร่ในวารสารต่างๆ เป็นจำนวนมาก ขณะเดียวกันได้จัดรายการวิทยุศึกษาไปพร้อม ๆ กันด้วย พ.ศ. 2522 นายสมบัติได้ดำรงตำแหน่งหัวหน้างานโสตทัศนูปกรณ์และเอกสารสิ่งพิมพ์ กองส่งเสริมและเผยแพร่วัฒนธรรม สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ และเป็นบรรณาธิการวารสารวัฒนธรรมไทย พ.ศ. 2528 ก่อนที่จะเกษียณอายุราชการ 2 ปี ได้ลาออกจากราชการ เพื่อเขียนหนังสือแต่เพียงอย่างเดียว นายสมบัติเป็นนักเขียนที่มีความสามารถ เขียนหนังสือได้หลายประเภท ปัจจุบันมีงานเขียนรวมเล่มแล้ว ประมาณ 100 เล่ม ส่วนใหญ่เป็นงานเขียนประเภทสารคดี นิทาน และปกิณกะอื่นๆ ซึ่งจำแนกได้ดังนี้

งานเขียนประวัติบุคคลสำคัญ เช่น

• เจ้าพระยาวิชาเยนทร์
• พระบรมราชินีและเจ้าจอมมารดา
• พระเจ้าตากสินมหาราชแห่งชาติไทย
• เจ้าฟ้าจุฑามณี พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว
• ชาวต่างประเทศในประวัติศาสร์ไทย
• ฯลฯ

ประวัติศาสตร์และเรื่องน่ารู้ต่างๆ เช่น

• สารคดีน่ารู้สารพัดนึก
• เล่าเรื่องบางกอก
• 100 รอยอดีต
• พระราชวัง
• เล่าเรื่องพม่ารามัญ
• ฯลฯ

สารานุกรม เช่น

• สารานุกรมประวัติศาสตร์ไทย
• สารานุกรมวัฒนธรรมไทย

วรรณคดี ประวัติศาสตร์และความเชื่อ เช่น

• เทวนิยาย
• สัตวนิยาย
• พฤกษนิยาย
• อมนุษยนิยาย
• นิทานมหัศจรรย์
• ฯลฯ

นิทาน เช่น

• นิทานไทย
• นิทานไทยแสนสำราญ
• นิทานวรรณคดี
• นิทานเพื่อนบ้าน
• นิทานมหัศจรรย์
• ฯลฯ

เรื่องอื่นๆ เป็นสารคดีเบ็ดเตล็ดต่างๆ เช่น

• แลไปข้างหลัง
• เกิดในเรือ
• โลกแสตมป์
• สรรพสารคดี
• เกร็ดย่อยร้อยเรื่อง
• ฯล

นอกจากนั้นยังมีผลงานเขียน ที่เป็นสารคดี เรื่องเขียนตามที่ได้รับการร้องขอจากองค์กรภาครัฐและเอกชนในโอกาสต่างๆ และได้เผยแพร่ในวารสารหลายฉบับ เช่น ศิลปวัฒนธรรม, สารคดี, เมืองโบราณ, วัฒนธรรมไทย, ต่วย’ตูน, ความรู้คือประทีป ฯลฯ ปรากฏผลงานออกมาเป็นระยะอย่างต่อเนื่อง

เกียรติคุณที่ได้รับ

พิธีมอบรางวัล ณ ที่ทำการมูลนิธิอมตะ